Xosé Manuel PachoDe volta na fin do mundo, para quedar. Agora xa sei que non podemos ser felices. Que o home, a muller é so un instrumento de algo que non podemos comprender e que non ten que ser comprendido. E a felicidade erra porque parte da conciencia persoal, que fai que todo xire ao redor das vaidades máis absurdas.
Eu xa sei que non existo. Só existe o que acontece mentres se escriben as palabras de cristal sobre este pergamiño de luz: o tempo. E só existe o que se vai. A lectura da mañá do lubricán foi o capítulo dos muiños de vento, e a de despois de xantar, os berros de Werner Schwab e o teatro. Que importa? Xa ficaron sepultados no pasado, ou a conciencia do que non é.
Será Rodrigo Leão e a música, será a volta á fin do mundo, non o sei, pero coido que algo está a mudar nas mans, nas pernas, no corpo deste mono.
Os personaxes das novelas, as vidas dos homes, os soños das mulleres, as músicas transfiguradas, e os silencios dos amigos perdidos acompáñanme.
Calade. Non pensedes. Aquí, só tedes que escoitar a música. E o silencio. E a música.... e o silencio.
The monkie
Eu xa sei que non existo. Só existe o que acontece mentres se escriben as palabras de cristal sobre este pergamiño de luz: o tempo. E só existe o que se vai. A lectura da mañá do lubricán foi o capítulo dos muiños de vento, e a de despois de xantar, os berros de Werner Schwab e o teatro. Que importa? Xa ficaron sepultados no pasado, ou a conciencia do que non é.
Será Rodrigo Leão e a música, será a volta á fin do mundo, non o sei, pero coido que algo está a mudar nas mans, nas pernas, no corpo deste mono.
Os personaxes das novelas, as vidas dos homes, os soños das mulleres, as músicas transfiguradas, e os silencios dos amigos perdidos acompáñanme.
Calade. Non pensedes. Aquí, só tedes que escoitar a música. E o silencio. E a música.... e o silencio.
The monkie
0 comentários :
Danos a túa opinión