Imperturbable? Alameda


Fuco Paz Souto.-*

Cando eu nacín
Ti xa eras.
Cando eu medrei
Ti xa estabas.
Cando fun mozo
Ti (e mais ela…)
xa me aloumiñabas,
xa me beixabas
xa me querías, alameda!
Cumprín anos,
xa paso dos cincuenta
e Ti? Que importa…
que importan os teus anos
para os que nin tan sequera
te amaban,
que importan os anos
para os que non te vían
cando xogaban,
para os que te ignoraban
cando amaban,
para os que procuraban
a túa sombra
sen darche as grazas, por nada,
Querido castiñeiro da América ensoñada:
cada vez que na Alameda sente,
heino facer mirando para onde
estabas... porque así,
serei novo de novo
aínda que me falte algo
desque eu nacera, medrara, cumprira
e
de menos
te botara.



Vaia, a través destes versos, a miña achega para unha alameda que sempre recordarán os meus finados pais como era, e cando eu chegue -oxalá sexa tarde-, onda eles lles conte, que unha vez, da alameda roubaron algo que nunca imaxinaban.

*Fuco Paz Souto é escritor e autor de Cachiños do meu cerne

18 de nov. de 2010

2 comentários :

Danos a túa opinión