Un exercizo de coherencia na Terra Cha

Moncho Paz.-


Algo se move en Vilalba. Hai uns días un grupo de veciños decidiu constituir unha plataforma cívica para esixir ao Concello un maior respecto polo patrimonio natural e cultural. O motivo da iniciativa cidadá foi a tala dun dos simbólicos castiñeiros de indias da céntrica alameda Basanta Olano, xunto coa desaparición de varios pradairos no mesmo contorno urbano e o cambio do pavimento tradicional de grava por outro de pedra. Estas medidas foron mal recibidas por numerosos sectores sociais da vila, que dende o primeiro día amosaron o seu descontento. Porén, o máis destacable desta situación é que a actuación municipal espertou de súpeto a conciencia de moitas persoas que, ao marxe da súa ideoloxía, decidiron participar activamente no acto que ao mediodía de onte se desenvolveu na capital da Terra Cha.

Esta plataforma, denominada A Alameda, espazo da nosa memoria foi sumando apoios en poucas horas, ata o punto de superar os cincocentos amigos nas redes sociais de Internet, a través das que se convocou a concentración cívica. Paralelamente, os promotores da iniciativa habilitaron unha petición de sinaturas na rede, que tamén vai sumando adhesións, entre elas a dos escritores Xabier Puente Docampo, Paco Martín e Agustín Fernández Paz. No crecente respaldo social algo tivo que ver o exercizo de coherencia deste último -ilustre e galardoado vilalbés- ao rexeitar esta semana o Premio da Cultura Galega convocado pola Consellería de Cultura e Turismo da Xunta. A súa actitude foi moi aplaudida na súa localidade natal, que de súpeto parece espertar dun longo letargo tras décadas de política municipal baseada nun urbanismo difícil de entender a na proliferación do cemento nos espazos públicos.

A sostibilidade e o respecto polo medio ambiente forman parte da personalidade dos chairegos, que sempre viviron en contacto permanente coa natureza. Por iso amosan agora a súa sensibilidade ante a desaparición das vellas pradias, maltratadas e podadas sen piedade, taladas e non reemprazadas. Máis dunha bágoa escorreu polas súas meixelas ao ver o triste final do vello castiñeiro de indias, que demostrou baixo a motoserra que aínda estaba vivo, e que un axeitado tratamento ao que non tivo dereito quizais axudara á súa salvación.

Para máis información, ver a nova publicada hoxe en Xornal de Galicia, en La Voz de Galicia e no diario El Progreso de Lugo.

21 de nov. de 2010

0 comentários :

Danos a túa opinión