Morte ao mundo verdadeiro

O «mundo verdadeiro» -unha Idea que xa non serve para nada,

que xa nin sequera obriga, -unha Idea que se volveu inútil,

superflua, por conseguinte unha Idea refutada: eliminémola!

(Día claro; almorzo; retorno do bon sens e da xovialidade;

rubor avergoñado de Platón;

ruído do diaño de todos os espíritos libres)

Friedrich Wilhelm Nietzsche

David G. Casado.-

Atópome ilusionado pola mera certeza da capacidade cidadá para organizarse e organizar modelos alternativos pero por outro con certas dúbidas sobre a capacidade de que o pensamento libre, a libre asociación e a asemblea convertanse en procedementos e órganos crave dun novo modo de facer política, ou máis ben políticas e sobre todo, e de modo máis importante de transformar os valores e desmontar a(s) farsa(s) que constitúen o "mundo verdadeiro".

Se fai falla coraxe para desprenderse da tiranía do material, é tamén grande o que se require para soster unha crítica inmanente do pensamento, do noso pensamento, abrindo paso á execución do posible como única realidade, eventual, existente. A posibilidade que está ao servizo de si mesma, como un irresistible lume que propaga a diversidade do pensamento e fulmina a cobertura moral que protexe a todo discurso dominante.

Chegou o momento en que todos as farturas atoparon unha soa voz, múltiple, como non pode ser doutro xeito e é tarefa agora de manter esa voz activa, como un recordatorio afiado de que é posible transformar os valores e as institucións que os protexen.

Imaxe: Susana Vera/Reuters