Polo San Cristóbal


Xulio Xiz.-
Parece que a festa do santo xa non é o que era. Para nós, rapaces vilalbeses de finais dos cincuenta, era a festa maior de todo o ano, porque era a festa dos coches.

Coches que na actualidade farían a delicia dos coleccionistas xuntábanse na Praza, diante da igrexa. Moi posiblemente coupesen na praza – daquela tan grande para nós- todos os coches da vila.

Primeiro misa, e logo –esto non o lembro- supoño que sairía don Adolfo revestido de pontifical bendecir os coches, debidamente adornados para a ocasión con todas as riquezas que ofrecía a natureza: frores, follas,
ramallos... case o mesmo florilexio vexetal que empregabamos en estrar as rúas para que por elas pasase a procesión do Corpus.

Para os nenos, a ocasión agardada todo o ano, porque eramos invitados a subir ós coches para darnos un paseo polos arredores da vila, como especial celebración do patrón dos conductores.

A saber que ano centra os meus primeiros recordos dunha viaxe en automóvil, quizais polo cincuenta e catro con seis anos e medio, no que fun ata Santaballa nun paseo inesquecible na baca dun camión. Era o pequeño
camión do irmán da Julia da Bixoca, que se dedicaba a transportes de todo tipo de produtos; lembro que á miña casa ten traído cargamentos de leña taqueada que logo partíamos en plena Porta de Cima ata obter o tamaño preciso para queimar na cociña “económica” como se chamaba ás cociñas que non eran de lareira.

Vexo nos xornais as fotos de desfiles actuais de coches engalanados que fan festa na honra do patrón dos conductores. Pero seguro que nada será coma daquela na que os coches eran novidade absoluta, e os nenos
agardábamos todo un ano para ter a oportunidade de avanzar cara ó vento a unha velocidade que nos parecía vertixinosa, entrando nun mundo que cos ollos de hoxe nunca poderá contemplarse, e será moi difícil que os rapaces actuais poidan imaxinar.

Que gran día o do san Cristóbal!. Que gran placer aquela viaxe en coche!. Unha viaxe en globo non sería agora mesmo nada comparable con aquelas viaxes irrepetibles.

13 de ago. de 2011

0 comentários :

Danos a túa opinión