Gento, Rubalcaba e a cultura política

Fermín Bouza.-


Se non tivese outros méritos, e eu creo que ten moitos, esa foto con Gento sería suficiente para que se lle escoitase nesta campaña electoral sesgada por unha crise que o pobo non entendeu e ninguén se parou a explicar no momento oportuno. A penas soaba, por boca de Rajoy e de Soraya, sobre todo, a voz oportunista dun PP que puxo as bases inmobiliarias da parte local da crise: a boa hora esas xentes desinformadas votarían o que parece que van votar se coñecesen un pouco de que vai a cousa.

Rubalcaba vaino explicando, aínda que grita pouco e ás veces non se lle oe. Perda ou gañe, gustaríame que nos dous debates que, ao parecer, se van celebrar, Alfredo Pérez Rubalcaba fose ben asesorado e deixase, polo menos, a sensación de que o 20-N alguén vai trabucar o voto. É o máis probable.

Cando o Real Madrid se metía un pouco atrás, que tamén o facía nos tempos gloriosos, Gento saía disparado pola esquerda e descolocaba á sorprendida defensa adversaria. Así gañou algúns partidos difíciles, cando Di Stéfano non tiña o día ou o desnucaban baixo presión constante. Entón Rial metía o balón ao oco e saía Paco Gento perdendo o cu até onde chegase, que era moi lonxe, e desde alí daba o pase da morte ou marcaba el mesmo. Os cronistas da época chamábanlle A galerna do Cantábrico, aínda que sempre me pareceu retórica e un pouco ridículo tal cousa, inmerecida por un tipo tan franco e rotundo como Gento.

Nun campionato do mundo, quizá o do Reino Unido, a selección española (tamén a italiana andaba por alí, se mal non recordo, ou se cadra foi noutra ocasión) concentrouse en Compostela, o meu pobo, para aclimatarse. Recordo a Gento correr como un tolo pola Rúa do Vilar para chegar a tempo a algún sitio. A estratexia de Gento disparado pola banda esquerda rompendo as defensas é tamén a de Rubalcaba: saíu o PSOE encollido a este proceso electoral, non é para menos, coa que está a caer e con toda a carcundia do país desexando acabar coas leis cívicas e cuns cuantos postos de traballo (e coas autonomías: que parvadas din con isto, descoñecen os datos) a base de recortes innecesarios (así feitos), pero quizá este outro cántabro saiba correr a banda eficientemente. Farao e crearalles problemas.

Un dato conceptual da nova cultura política que emerxe, por se o quere usar Rubalcaba nas súas incursións pola banda esquerda: desde a crise, e tamén desde o 15-M, a xente (as amas de casa, digamos) fala con desenvoltura do capitalismo, unha palabra que criamos fóra de tempo e lugar. Pois non.

9 de out. de 2011

0 comentários :

Danos a túa opinión