Dúas noites do Mundial (1998 e 2018)



Moncho Paz.- Nunha noite como a de hoxe, hai vinte anos, celebramos en Compostela o triunfo de Francia nun Mundial organizado precisamente polo país galo, que exercía de anfitrión. Aínda que o noso corazón estaba dividido pola querencia brasileira. Foi en A Feira das Mentiras, un espectáculo de cinco días no que cabía de todo: dende o circo da Caravanne des Quartiers ao primeiro campionato do mundo de futbolín, que contou coa presenza do seu inventor -Alejandro Finisterre- na entrega dos premios.

Aquela iniciativa multicultural e alternativa tiña tres espazos ben diferenciados: Pulpo Fiction, para seguer os partidos do Mundial de fútbol; Aldea Terremota, para recrear o ambiente das romerías populares galegas; e A Feira Feira, dedidado á artesanía e ás tatuaxes. Atendendo á miña capacidade de inmersión, aproveitei aquel evento para facerme outra tatuaxe: un paxaro azteca no lombo, que me estampou un venezolano chamado Andrés e que co tempo e os retoques necesarios convertiuse na estrela de California dos RHCP. 

Esta acción uniume de xeito instantáneo e definitivo ao meu prezado Ramón Chao, alí presente, que aquela noite ensinoume a Mano Negra que levaba tatuada no brazo despois dunha viaxe por Colombia cos seus fillos Manu e Antoine e o resto da banda. Como dixo Manu en Aracataca: “Papá, no se te puede dejar sólo”.

Aquela noite con Ramón e a súa familia foi o xerme dunha amizade que rubricamos anos despois en París, na presentación da edición francesa de Prisciliano de Compostela, e que fixo posible que formase parte do universo Chao, un realismo máxico que non ten nada que envexar ao de García Márquez; iso si, co permiso do mestre Cunqueiro.

Nunca esquecerei aquela final do Mundial 1998, na que ao ritmo da música e da patchanga ("No llores mi vida no llores / Más lágrimas de colores / Llegó el Tramor con su tumbao…") fixemos un tren encabezado por Manu, os irmáns Pepe e Ramón Chao Rego, Sari, familiares e amigos como Marta, a Berta do Camiño de Prisciliano.

E hoxe celebrei a final do Mundial 2018, que tamén gañou Francia, en compañía dos meus fillos e varios colegas, pero sen esquecer aquel “tren de xeo e lume” que percorría hai vinte anos a noite meiga de Compostela ao son dos tambores da rebelión. Ramón Chao, sempre connosco!!

15 de xul. de 2018

0 comentários :

Danos a túa opinión