37ª edición do Festival de Pardiñas



Redacción.-


O Festival de Pardiñas, xa na XXXVII edición, segue a afondar na nosa cultura en conxunto coa doutros pobos. Aínda que a música é o plato forte, o festival multiplicase en moitos espazos: a Mostra de Artesanía, as exposicións da Casa das Artes, a feira do libro coa presentación de novos libros de Xermolos coma un caderno de creaciónh i9nfantil dedicado a Manuel María e a revista dedicada a tres festivaleiros egrexios coma Neira Vilas, Pepe Chao Rego e Manuel María, a exposición de debuxo infantil dedicada a este escritor.

Este festival busca a interactividade, provocar a achega creativa de todas e todos os que veñen ao festival, así nos obradoiros de danza, treboada, etc., que organiza a Asociación de Gaiteiros na Mostra de Artesáns de Instrumentos de Música Tradicional.

Como é habitual o pregón do sábado ten lugar no palco desta Mostra de Instrumentos a cargo dos integrantes do grupo Os Rosales de Rianxo, e o domingo van ser Mini e Mero de A Quenlla os que van homenaxear a Manuel María no seu pregón.


29 de xul. de 2016

O contexto internacional das Irmandades

Redacción.- Os vindeiros 6 e 7 de outubro celebrarase en Compostela o Congreso Internacional "As nacionalidades na Europa de entreguerras: de imperios e nacións", coincidindo cos cen anos da fundación da primeira organización nacionalista galega, as Irmandades da Fala. 

Este congreso aspira a pór de relevo as circunstancias externas e o contexto internacional que acompañaron a súa creación e primeira andaina. Pois as Irmandades da Fala non foron un produto illado nin excepcional na Europa do seu tempo, mergullada nunha cruel guerra mundial na que a cuestión das nacionalidades pasou a desempeñar un papel sobranceiro na propaganda e obxectivos dos contendentes.

Os movementos nacionalistas de Europa Central e Oriental, mais tamén algúns da Europa Occidental, coma o irlandés, experimentaron un pulo decisivo e viron chegada a súa hora. Noutros casos, grupos rexionalistas ou que reivindicaban linguas e culturas minoritarias deron o salto á plena afirmación nacionalista, dende Frisia e Gales a Galicia e Sardeña.

Dende 1917, os revolucionarios soviéticos tamén incorporaron a liberdade das nacionalidades á súa axenda reivindicativa. E ao rematar a I Guerra Mundial, das ruínas dos imperios austrohúngaro, otomán e tsarista xurdiron novos Estados “nacionalizadores”, nos que os triunfantes movementos nacionalistas reproduciron adoito os erros dos nacionalismos homoxeneizadores do século XIX e viron nas minorías etnolingüísticas unha ameaza.


A opinión pública europea amosou unha nova sensibilidade cara á cuestión das minorías, e no mundo académico inzaron os debates teóricos verbo dos dereitos das nacionalidades e as orixes do nacionalismo. Nese escenario europeo, o emerxente nacionalismo galego fixou as súas prioridades e reivindicacións, inspirándose nos exemplos coetáneos pero seguindo o seu propio camiño.

26 de xul. de 2016

I+P, ideas para producir (X edición)

Redacción.- A 10ª edición do pitching “I+P, Ideas para producir” abre até o vindeiro 30 de setembro o prazo para a inscrición de proxectos audiovisuais nesta xornada, que organiza o Clúster do Audiovisual Galego (Clag) e que terá lugar o día 17 de novembro en Santiago de Compostela.
O “I+P, Ideas para producir” celebra o seu décimo aniversario, co apoio do Ministerio de Educación, Cultura y Deporte, como un formato totalmente consolidado e de referencia para a industria do audiovisual a nivel nacional, na busca de coprodución ou financiamento para os seus proxectos.
Ao longo de todas as súas edicións este pitching suscitou un destacado interese entre os profesionais do sector audiovisual, que encontran nel unha excelente oportunidade para dar a coñecer os seus traballos. Tanto de cara a conseguir alianzas empresariais de coprodución para aqueles proxectos que están nunha fase máis incipiente, como para posibilitar o encontro con distribuidoras, programadores de antena e responsables de vendas internacionais para a comercialización daquelas producións que xa están nun estado máis avanzado. 
Os responsables dos proxectos seleccionados terán a oportunidade de presentar as súas obras diante dun panel de destacados directivos da industria audiovisual para tratar de captar a súa atención. A continuación, durante os encontros one to one poderán manter entrevistas persoais cos compradores e abordar máis detalladamente os proxectos na busca de posibles colaboracións.

As empresas e os profesionais individuais do sector audiovisual que desexen participar na décima edición do “I+P, Ideas para producir” poden inscribir os seus traballos enviando o formulario acomunicacion@clag.es ata o vindeiro día 30 de setembro. O Clag comunicará o 20 de outubro os proxectos seleccionados para seren presentados no pitching.

Premiados da bolsa ‘Nacho Mirás’

Redacción.- O xurado da bolsa ‘Nacho Mirás’ para novos titulados, organizada e desenvolvida polo Colexio Profesional de Xornalistas de Galicia e patrocinada por Abanca, coa colaboración da Facultade de Ciencias da Comunicación da Universidade de Santiago de Compostela, decidiu premiar dous interesantes proxectos: Punto e volta, sobre música e baile tradicional, e Mediamapa.gal, un mapa interactivo dos medios galegos.
Cada un destes proxectos recibirá 2.500 euros para o seu desenvolvemento. O xurado estivo formado por tres membros da Xunta de Goberno do CPXG (Francisco X. González Sarria, decano; Xosé Manuel Pereiro, vicedecano e Darío Janeiro, secretario), un representante de Abanca, Isaac González; un representante da Facultade de Ciencias da Comunicación da USC, Xosé López; e tres xornalistas en activo: Ainhoa Apestegui, Xoán Soler e Fernando Varela.
Punto e Volta é un proxecto multimedia que busca explorar as mudanzas sociais que experimentou a transmisión interxeracional da cultura popular galega a través de dúas das súas principais expresións: a música e o baile tradicionais. Todo isto contado a través das historias das propias persoas que protagonizaron esa mudanza, membros de distintas xeracións, mediante reportaxes, entrevistas e videoclips accesibles na páxina web e as redes sociais. Alejandro Gándara Porteiro é o cordinador deste proxecto no que tamén participan David Fontán Bestilleiro, Raquel Pérez Vázquez e Olaia Tubío Rei.
MediaMapa.Gal pretende ser o sitio web de referencia para coñecer o conxunto dos medios de comunicación en Galicia. O elemento principal do sitio é un mapa interactivo onde os usuarios poden localizar todos os medios activos en Galicia, ver as súas características básicas e acceder de xeito directo a eles. Ademais, o mapa é un espazo aberto no que calquera usuario é quen de introducir novas iniciativas mediáticas. Tamén é un proxecto de investigación, cuxos resultados se publicarán en aberto e con periodicidade semestral no sitio. Esta proposta foi presentada por María Cruz Negreira Rey.

A bolsa ‘Nacho Mirás’ para novos titulados apoia proxectos xornalísticos de novos titulados en Xornalismo ou Comunicación Audiovisual. Leva o nome do xornalista, colexiado do CPXG e profesor na Facultade de Ciencias da Comunicación da USC, Nacho Mirás, que sempre defendeu a valía dos novos xornalistas, o espírito de facerse valer, de formase o máximo posible e defender así o posto de informador.

23 de xul. de 2016

XXI Premio Manuel Reimóndez Portela

Redacción.- A Fundación de Exposicións e Congresos da Estrada convoca a vixésimo primeira edición do Premio Xornalístico “Manuel Reimóndez Portela”, que contará cunha dotación económica de mil euros. Premiarase o mellor traballo ou serie de traballos, ata un máximo de cinco, publicados en lingua galega en calquera medio de comunicación escrito antes do vindeiro día 28 de agosto.

O prazo de recepción de traballos na fundación conclúe o 4 de setembro. Pódense enviar ao enderezo postal da Fundación de Exposicións e Congresos da Estrada (Zona Deportiva, s/n. 36680 A Estrada) ou mediante correo electrónico fecae@feiradomoble.com.

Os traballos poden ser presentados polos seus autores, ou por calquera lector, debendo remitir un exemplar dos traballos e facendo constar a data de publicación, o autor e o medio de comunicación no que foron publicados. O xurado estará presidido por un membro do comité de seguimento, catro vogais e un secretario con voz pero sen voto, reservándose a fundación o dereito de volver publicar os traballos premiados.

18 de xul. de 2016

Agustín Fernández Paz, bo e xeneroso


Mario Paz González.- O pasado 12 de xullo foise para sempre Agustín Fernández Paz, un dos máis grandes escritores da literatura galega, amais dun exemplo constante de coherencia, de bondade, de xenerosidade, de entusiasmo e de loita a prol da nosa lingua, da literatura e da vida. 

Nado en Vilalba (Lugo) en 1947, poderíase dicir que a súa primera formación literaria tivo lugar neses anos de infancia na vila, escoitando os contos ao pé da cociña de ferro ou da lareira no inverno, ou na porta da casa no verán, como el mesmo lembraría en O rastro que deixamos. Tamén nese libro fala do papel fundamental que tivo a figura do pai, músico e carpinteiro, que levaba á casa libros de Verne, Cunqueiro ou Fole. O cine e os cómics, que lía con afervoamento, completarían esa primeira formación do escritor. 

Co título de perito industrial mecánico, que obtivera na Universidade Laboral de  Xixón, marchou a Barcelona onde comezaría os estudos de Maxisterio, que remataría na Coruña, iniciando a súa andaina profesional a mediados da década dos setenta, primeiro na Coruña e despois en Mugardos. 

Como el mesmo dixo en máis dunha ocasión, naqueles anos finais da ditadura e primeiros da democracia, aspiraban "a cambiar o mundo desde as aulas". Por iso, mergullado de cheo na súa labor pedagóxica, cofundou, xunto con otros ensinantes concienciados, os colectivos Avantar e Nova Escola Galega. Impartiu cursos relacionados coa didáctica da lingua, a normalización lingüística e os medios de comunicación e colaborou en numerosas revistas sobre eses mesmos temas. Foi tamén entón cando, vendo o baleiro existente, xurdiu entre moitos docentes como el a necesidade de elaborar un material pedagóxico en galego. Neste senso, cómpre lembrar que o libro CANLES 5, do que é coautor, recibiu o Premio Emilia Pardo Bazán, do Ministerio de Educación, para libros de texto non sexistas. 

Tamén nese tempo fixo crítica de literatura infantil e xuvenil e máis do mundo do cómic acadando en 1992, o Premio Ourense de Banda Deseñada. 

E foi así, froito das súas preocupacións pedagóxicas, como foi chegando á literatura, decatándose da utilidade das ficcións como complemento indispensable para a nosa formación na vida. Dese xeito, superando os prexuizos existentes respecto a ese tipo de literatura, comezou a escribir para os máis mozos demostrando que, ademais de entreter, a literatura xuvenil pode ser boa tamén para pensar, os seus poden ser libros críticos, intelixentes, cheos tamén de humor e ironía. Tiña precedentes como Maria Gripe, Michael Ende, John Christopher, Roald Dahl e, sobre todo, o seu admirado Gianni Rodari. Porque a literatura xuvenil, como a el lle gustaba dicir, non é outra cousa que literatura que tamén poden ler os máis mozos da casa. Segundo dixo nunha entrevista que lle fixen neste mesmo medio "o que pode definir unha novela como de adultos ou non son as técnicas narrativas máis complexas que farán que o hipotético lector teña que ter unha madurez lectora que, moitas veces, os mozos non teñen". 

Moitas destas premisas configuran a súa obra: a perfecta arquitectura das tramas, certa experimentación no que atinxe á técnica narrativa e a mistura de xéneros como a fantasía, as aventuras, a ciencia ficción ou o terror, herdado de autores como Lovecraft. Pero tamén a novela de compromiso coa memoria colectiva, como esa triloxía da memoria histórica que, ao meu modo de ver, conforman Noite de voraces sombras, Corredores de sombra e Non hai noite tan longa. Ou esa novela xeracional, máis recente, A viaxe de Gagarin. 

Todas as historias técense cos fíos da vida, gustaba dicir Agustín. A súa obra, escrita sempre en galego e traducida a varias linguas, ten merecido numerosos premios como o Merlín, o Lazarillo (concedido ese año de 1991 por vez primeira a un libro en galego), Edebé Xuvenil, Rañolas, Raíña Lupa, White Ravens, Barco de Vapor, lista de honra do IBBY, Frei Martín Sarmiento, Premio da Crítica, Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil ou VII Premio Iberoamericano SM en recoñecemento a toda a súa carreira literaria, entre outros. 

Agustín foise "cando aínda tiña historias que contar" como dixo estes días Xavier Alcalá nas redes sociais. O autor foise, fica connosco a súa obra. Tamén o seu exemplo pois, máis aló da figura do escritor, está o home. Agustín foi e será sempre un referente cívico para todos nós como demostrou ao rexeitar no ano 2010 o Premio da Cultura Galega, outorgado pola Xunta, en protesta pola súa política lingüística en coherencia coas reivindicacións feitas pola aociación Prolingua da que era tamén cofundador. 

Da súa grandeza humana falaba hai pouco o novelista Pedro Feijoo ao lembrar que poucas figuras vivas da nosa cultura acadan unha aceptación tan unánime como a que tiña Agustín. Calquera, non só os que admirabamos a súa persona e éramos lectores afervoados da súa obra, senon calquera que o coñecese ou que tivese contacto con el, por mínimo que fose, pode dar fe de todo isto. Da súa bondade, da súa xenerosidade, do seu entusiasmo. O home morreu. A súa obra imperecedeira ficará para sempre entre nós

14 de xul. de 2016

O IESCHA no pasamento de Fernández Paz

Redacción.-

O Instituto de Estudos Chairegos (IESCHA) desexa manifestar publicamente o seu fondo pesar polo falecemento do vilalbés Agustín Fernández Paz.

Foise un gran profesor, un dos cumios da literatura galega do último medio século e un gran traballador a prol do desenvolvemento cultural de Galicia, tanto no seu uso do idioma galego como pola creación dunha plataforma galega en defensa do noso idioma.

Rexo defensor daquelo no que creía, foi quen, nunha exemplar mostra de dignidade cidadán, de renunciar á mundana gloria do recoñecemento cun importante premio, porque considerou que o Goberno que llo concedía non estaba a traballar a prol dos dereitos lingüísticos do pobo galego.

A Terra Chá estivo sempre presente no seu corazón...e en boa parte da súa extensa obra literaria, e na súa Vilalba natal atopou sempre un lugar no que gozar da súa familia e as súas amistades.

No seu querido barrio das Fontiñas, fíxolle unha fermosa homenaxe en recoñecemento á súa obra a Asociación de Escritores en Língua Galega (AELG), que ergueu alí unha escultura na súa honra; alí nos veremos de cando en vez, Agustín!

12 de xul. de 2016

Finou Agustín Fernández Paz


Redacción.- A cultura galega est'a de loito. O escritor Agustín Fernández Paz, un dos máis recoñecidos da literatura galega contemporánea, finou hoxe martes na súa casa en Vigo aos 69 anos de idade. Nado en Vilalba en 1947, Fernández Paz tiña unha licenciatura en Ciencias da Educación e dedicou gran parte da súa vida ao ensino, tanto en primaria como en secundaria, un traballo que rematou no IES As Rosais 2 de Vigo coa xubilación.
No campo da educación estaba moi presente tamén o seu papel como escritor, onde gozou de gran recoñecemento na dignidade e o valor da literatura infantil en galego, culminando coa recepción do Premio Nacional de Literatura Infantil por O único que queda é o amor (2007), obra que tamén gañou o Neira Vilas da Asociación Galega de Editores, o premio da Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG) e o Frei Martin Sarmiento.
Ademais, recibiu os seguintes galardóns: premio Lazarillo, Edebé Xuvenil, Barco de Vapor, Merlín, protagonista Jove, Edebé Infantil, Rañolas, Raíña Lupa e  premio Trasalba. Agustín cría que as palabras posuían a forza necesaria para cambiar o mundo e afirmaba que os libros eran imprescindibles para axudar a soñar e a vivir.
Agustín foi un dos escritores máis recoñecidos no ámbito da literatura infantil e xuvenil galega e tamén internacional, xa que algunhas das súas obras foron traducidas a varios idiomas. Unha das cousas que máis lle gustaba era que lle contasen historias, mais el tamén as sabía contar. Dende, Avenida do Parque 17, Cartas de Inverno ou O único que queda é o amor; ata as máis recentes, A Viaxe de Gagarín ou A Neve Interminable. Unha biblioteca persoal de máis de medio cento de publicacións da súa autoría.
Sempre tivo moi presente a súa vila natal e Vilalba tamén o tivo a el. Precisamente, hai apenas uns meses, antes do remate do ano escolar, o IES Santiago Basanta Silva púxolle o nome de Agustín Fernández Paz a biblioteca do seu centro nun dos actos do seu cincuentenario.

Carlos Casares Letras Galegas 2017

Redacción.-

Narrador, ensaísta, articulista de prensa, editor e dinamizador cultural, Carlos Casares Mouriño (Ourense, 1941-Vigo, 2002) é unha das figuras máis senlleiras e renovadoras da literatura galega das últimas décadas do século XX. Prosista en distintos xéneros, o humor e a sinxeleza e a claridade no tratamento dos temas que lle afectan ao mundo actual constitúen os trazos máis característicos do seu estilo narrativo e ensaístico, que lle reportou un gran recoñecemento do público e da crítica.

Alén do seu talento literario, Casares foi un intelectual de relevo extraordinario que destacou tamén pola súa implicación na vida cultural, social e institucional do país e por unha laboriosidade incansable, ao tempo intelixente e reflexiva, e sempre cun compromiso inequívoco coa lingua galega.

A Real Academia Galega considera que a calidade, a vocación abertamente comunicativa e o carácter variado da súa obra, que incluíu a literatura infantil, o xornalismo e o ensaio, converten a Carlos Casares nun escritor especialmente idóneo para protagonizar a celebración das Letras Galegas de 2017. Con toda seguranza, reforzará o prestixio das nosas lingua e literatura non soamente entre o público escolar e estudantil en xeral, senón entre o gran público lector, que xa celebrou en vida a súa espléndida obra literaria.

Carlos Casares naceu en 1941 en Ourense e desde os 3 anos pasou a súa infancia en Xinzo de Limia. A súa vocación literaria empezou a se manifestar xa na adolescencia, cando gañou un premio que lle permitiu coñecer a Vicente Risco. Xa na etapa universitaria, na que se especializou en Filoloxía Románica en Santiago de Compostela, entrou en contacto co núcleo da cultura galega antifranquista mentres continuaba a cultivar o seu perfil literario. En 1967 publicou a súa primeira obra, o libro de relatos Vento ferido, dentro da colección Illa Nova de Galaxia, e pouco despois converteuse nun pioneiro da literatura infantil en galego: en 1968 gañou co relato A galiña azul o I Concurso de Contos Infantís da Asociación Cultural O Facho e en 1973, o I Concurso de Teatro Infantil da mesma entidade con As laranxas máis laranxas de todas as laranxas.

En 1975, Xoguetes para un tempo prohibidoreportoulle o Premio Galaxia e o Premio da Crítica de narrativa galega da Asociación Española de Críticos Literarios. Casares era xa a esa altura unha das voces emerxentes máis renovadoras e significativas da nosa narrativa, recoñecida en 1978 co seu ingreso na Real Academia Galega, onde foi o membro de número máis novo.

Nos anos da transición e do comezo da democracia, participou activamente na reivindicación autonómica e como parlamentario independente nas listas do PSdeG-PSOE traballou arreo para sacar adiante a Lei de Normalización Lingüística (1983). Rematada a primeira lexislatura da autonomía, centrou o seu traballo no eido cultural como director da editorial Galaxia (1986-2002) e da revista Grial (1988-2002) e, máis adiante, tamén como presidente do Consello da Cultura Galega (1996-2002).

Malia os seus múltiples compromisos, Casares non abandonou nunca a escrita e seguiu a publicar obras con moi boa acollida do público, como a colección de relatos Os escuros soños de Clío (1979), as novelas Ilustrísima, Premio da Crítica Galega de 1982; Os mortos daquel verán(1987), Premio Antón Losada Diéguez; e Deus sentado nun sillón azul (1996), Premio da Crítica Española de 1997 e finalista do Premio Nacional de Narrativa de 1998; ou O sol de verán, publicada postumamente en 2002 e Premio da Crítica dese ano.

Cómpre así mesmo salientar o seu labor como articulista en distintas cabeceiras, que chegou a contar cun amplísimo e fiel público e merecente dunha morea de distincións, entre eles os premios Fernández Latorre (1993) e Julio Camba (1995), e xa a título póstumo o Roberto Blanco Torres (2002).

9 de xul. de 2016

Marilar Aleixandre e Chus Pato na RAG

Redacción.-

No Pleno da RAG celebrado hoxe, 9 de xullo, foi elixida académica de número electa María Pilar Jiménez Aleixandre (Madrid, 1947) para ocupar a vacante producida polo pasamento, o pasado 27 de novembro, de Xosé Neira Vilas. Coñecida como Marilar Aleixandre, é escritora e catedrática de Didácticas das Ciencias Experimentais da Universidade de Santiago de Compostela.

Como escritora, a obra de Marilar Aleixandre está traducida ao portugués, castelán, catalán e éuscaro, e foi recollida en antoloxías en inglés. Recibiu ademais numerosos premios tanto por obras dos distintos xéneros que cultiva (poesía, narrativa de adultos e narrativa infantil e xuvenil) como polo conxunto da súa carreira.

Como bióloga e experta en educación, foi pioneira no uso do galego como lingua vehicular no ensino das ciencias: foi coautora dos dous primeiros textos de ciencias naturais en galego e doutros moitos materiais, itinerarios, artigos e ensaios sobre o ensino das ciencias. Na actualidade, a súa liña de investigación é a argumentación, o uso de probas e o pensamento crítico no ensino das ciencias, mediante análise do discurso. Neste campo é autora dalgúns dos artigos máis citados internacionalmente sobre o tema.

Na xuntanza do Pleno tamén se oficializou a proposta de María Xesús Pato Díaz (Ourense, 1955), coñecida como Chus Pato, para cubrir a vacante producida polo pasamento de Xosé Fernández Ferreiro, falecido o pasado 16 de decembro. A candidatura da poeta someterase a votación no vindeiro Pleno.

A de Chus Pato é desde os anos 80 unha das voces poéticas máis vangardistas e persoais da literatura contemporánea. A súa obra, rupturista cos modelos tradicionais de poesía, desenvolve unha temática caracterizada por un ton reivindicativo e de denuncia social, na que a mirada feminista ten unha importancia especial, e incide no expresionismo culturalista clasicista.

Chus Pato publicou os seus primeiros poemas na revista Escrita (1984). Parte da súa obra pode lerse en distintas revistas (Luzes de Galicia, Festa da palabra silenciada, Andaina, Gume, Dorna, Clave Orión...) e libros colectivos e antoloxías. Urania (1991) foi o seu primeiro libro de poemas, ao que seguiron Heloísa(1994), Fascinio (1995), A ponte das poldras(1996) ou Nínive, co que gañou o Premio Losada Diéguez en 1997. En 2009 mereceu tamén o Premio Nacional da Crítica por Hordas de escritura, obra coa que ademais volveu gañar o Losada Diéguez, e en 2013 foi recoñecida co Premio da Irmandades de Libreiros como mellor autora do ano por Carne de Leviatán.

A súa obra foi traducida a diferentes idiomas e desde 2015 os versos de Secesión lidos na súa propia voz son os primeiros en lingua galega que forman parte dos fondos sonoros da Poetry Room de Harvard.

Os frescos da Igrexa dos Vilares

Antón Tenreiro Ferreiro.-

San Vicenzo dos Vilares é unha igrexa coñecida por celébrar a popular romaría da Virxe dos Desamparados. 

As orixes do templo datan do s. XII, se ben  os restos románicos redúcense aos muros laterais da nave con varios canecillos, sendo a fachada principal do XVIII. 

No exterior o conxunto está formado por un atrio murado con baixo muro de pedra granítica, con cruceiro, dúas pilas bautismales e un sarcófago. Támén existe un Calvario de tres cruceiros diante.

No interior ten catro retablos neoclásicos e un barroco con tallas dos ss. XVII e XVIII, aínda que destacan especialemnte os restos de pintura mural ó fresco do S.XVI, da posible autoría do Mestre de Parga, que forman un ciclo ó longo dos muros da nave, con distintos temas,  como o do enterro do Conde Orgaz. Descubertos no ano 1991, un ano máis tarde o profesor Monterroso elaborou un interesante traballo publicado no número 8  dos Cadernos de Estudos Mindonienses sobre estes murais.

O estado xeral de conservación é verdadeiramente moi malo. A gravedade acelerada e activa dos axentes  de deterioro, provoca en primeiro lugar o risco de desprendemento das pinturas murais, polo que urxe imperiosamente proceder á sua restauración, xa que de acabar caendo, a súa pérdida sería irreversible. 

Ademáis deste perigo urxente de resolver, o seu aspecto sucio e abandonado desvirtúa a súa calidade como elemento singular e moi visible de este templo de San Vicenzo dos Vilares, centro de peregrinaxe senlleiro. 

En conclusión podemos dicir que se está a perder un ciclo mural ao fresco de gran relevancia artística é histórica para a provincia de Lugo. É por esto que a Asociación Sociocultural Lareira de soños ten encargado un proxecto e contactado coas entidades responsables para a consolidación, restauración e posterior posta en valor deste importante ben patrimonial, que sumado a outros elementos da contorna como os cobertizos da antiga Feira do Sete, a casa do Sindicato, a escola Habanera, o castro e os pozos cubertos, conforman un conxunto de moito valor e atractivo historico artístico.

A cultura e o patrimonio do rural chairego precisa desta actuación urxente. Así sexa.

8 de xul. de 2016

III Convivio da Cultura Galega

Redacción.-

A vila natal de Manuel María, o escritor a quen este ano se dedican as Letras Galegas, acollerá o vindeiro sábado 9 de xullo o Convivio da Cultura Galega, que chega xa á súa terceira edición.

O Convivio é unha xornada festiva impulsada desde a Casa-Museo Manuel María, a federación Galiza Cultura de asociacións culturais galegas e a Asociación Cultural e Musical Solfa de Compostela, entendida como un punto de encontro aberto a todo o asociacionismo cultural de base que se move en Galiza a calquera nivel: colectivos, creadoras e creadores artísticos, conxuntos musicais...

O Convivio da Cultura Galega desenvolverase entre a Casa-Museo Manuel María, no centro da vila de Outeiro, onde se recibirá os participantes a partir das 11 da mañá, e a Carballeira de Santa Isabel, unha fermosa paraxe natural situada a menos de 1 quilómetro da casa natal do escritor onde as augas do Río Ladra conflúen coas do Miño. Transformada hoxe nunha magnífica área recreativa, o Campo da Santa Isabel foi tradicionalmente o lugar da festa na “tribo” natal do poeta (como el chamaba a Outeiro de Rei) e tamén o lugar dos xogos infantís e das descubertas da natureza: de aí que para Manuel María fose sempre un lugar moi querido e tan presente sempre na súa obra.

Na Carballeira desenvolverase o Convivio durante boa parte da xornada, con actuacións musicais, xantar colectivo (cada quen deberá traer o seu), foliada aberta a grupos e persoas que queiran animar a sobremesa libremente, xogos populares e algunhas sorpresas máis.

Paralelamente, arredor das 16.30, na mesma Carballeira, haberá un encontro das directivas dos colectivos culturais presentes no Convivio para compartir experiencias de traballo no ámbito cultural e tecer redes de colaboración para o futuro que poidan dar no desenvolvemento de iniciativas conxuntas e axuden a afortalar o movemento asociativo cultural galego de base.

3 de xul. de 2016

Nace "Olga", voceiro do Grupo Bilbao

Manuel París.- O Grupo Bilbao de escritores galegos afincados en Madrid ultima a xestación de Olga, a súa Revista de poesía galega na capital do Estado. Hai uns días, o equipo responsable da súa edición e redacción daba luz verde á impresión do seu primeiro volume, que constitúe unha antoloxía da obra literaria dunha quincena de poetas galegos residentes na capital de España.

Todos eles son membros do faladoiro mensual que o Grupo Bilbao realizou ininterrumpidamente no emblemático Café Comercial de Madrid -radicado na Glorieta de Bilbao, da que toma o seu nome o grupo- desde 1996 ata o 27 de xullo de 2015. Entón, o grupo asistiu á sorprendente pechadura deste emblemático local, fundado en 1887 e outrora frecuentado por escritores tan ilustres como Antonio Machado, Blas de Otero, Gabriel Celaya, Gloria Fuertes, José Hierro, José Manuel Caballero Bonald, Luis García Montero ou Ana Rosseti. Tras o peche do Comercial, as xuntanzas continuaron cada último sábado de mes; agora, na Cafetería Santander, moi próxima á Glorieta de Bilbao.

Nas páxinas da revista Olga fan uso da lingua galega como antorcha os seguintes escritores galegos afincados en Madrid: os chairegos Miguel Barrera e Rafael Yáñez, Vicente Araguas, Fermín Bouza, Xosé Galán, Yolanda López, Verónica Martínez, Pilar Mera, Claudio Pato, Manuel Pereira Valcárcel, Luz Pichel (no seu día Premio Esquío de Poesía), Begoña Regueiro, Xosé Soto, Lidia Teixeiro e Sabino Torres. A nova publicación nace coa pretensión de que a literatura galega deixe a súa impronta -a pegada na neve que significa "olga" en galego- na vida cultural madrileña.

29 de xuño de 2016

A viaxe a Santo André da Xeración Nós

Manuel París.- O restaurante compostelán Mesón de Lázaro acollerá o vindeiro xoves 30 de xuño a presentación do libro De camiños, viaxeiros e caminantes (Vigo, Editorial Galaxia, 2016), de Santiago Lamas e Alfonso Mato. Este último será o protagonista das Noite(s) Xove(s), un evento no que diserta un convidado de prestixio sobre cultura e actualidade informativa, cun produto gastronómico de tempada como desculpa para a xuntanza e mailo posterior debate. O prezo do menú, elaborado especialmente para a ocasión, é de vinte euros.
Esta “maridaxe de gastronomía e cultura”, así calificada por Pepe Mata, propietario do Mesón de Lázaro, está coordinada polos xornalistas Moncho Paz e Fermín Galindo, e nesta ocasión contará coa presenza do escritor e filósofo Antón Baamonde, que será o encargado de presentar a Alfonso Mato e contextualizar a época histórica do primeiro terzo do século XX.
Alfonso Mato (Ribadavia, 1956) é historiador e documentalista. Traballou no Instituto Galego de Información, baixo a dirección de Isaac Díaz Pardo e actualmente colabora en varios proxectos da sección de Ciencias do Consello da Cultura Galega. É autor de diversas publicacións sobre a historia cultural galega do primeiro terzo do século XX, como O Seminario de estudos Galegos (2001) e a edición do libro Ánxel Casal: un editor para un país: Catálogos de Lar e Nós (2007).
En xullo de 1927, Vicente Risco, Ramón Otero Pedrayo e Ben-Cho-Shey camiñaron dende Ourense a Santo André de Teixido, no cabo do mundo. En De camiños, viaxeiros e caminantes, galardoado co premio de ensaio Ramón Piñeiro 2015, os autores desenvolven unha reflexión suxerente sobre o significado cultural das viaxes, sobre a relación entre camiño e literatura, movemento e lectura. E tamén sobre os peregrinos, paseantes, guías de viaxe, turistas e vagabundos literarios, ademáis das actuais e, nalgúns casos, perversas formas de camiñar. Desde a actualidade, o libro dialoga coa Galicia de comezos do século XX mediante un estilo aberto e rico, seguindo o ronsel do ensaio e da digresión e da digresión que descubriu e practicou con singular brillantez Michel de Montaigne.

28 de xuño de 2016

Crise política na Deputación de Lugo


Redacción.- Compareceron hoxe en rolda de prensa, diante da Deputación de Lugo: Antonio Veiga, vicepresidente da entidade; Xosé Ferreiro, voceiro do BNG; Bieito Lobeira, responsábel da área do organización do BNG e Noa Presas, responsábel da área de política institucional da forza nacionalista, para dar conta da decisión adoptada onte pola executiva nacional do BNG e para informar da entrega dun escrito na secretaría da Deputación de Lugo na que os deputados do BNG renunciaban a todos os cargos e reponsabilidades de goberno nesta Deputación e nos órganos correspondentes.
Antonio Veiga sinalou que os orzamentos aprobados onte son “as prevendas do PP apoiados polo PSOE e polo tránsfuga Manuel Martínez” e engadiu que “a provincia estivo paralizada polos intereses dun partido político e dun tránsfuga”. O BNG está nas institucións para favorecer o interese xeral “dende o gobernó ou dende a oposición”. Veiga indicou que “o BNG non estivo na fotos das Azores que se produciu onte na Deputación e non imos ser participes da política de chantaxes que algún pretenden imponer”.
Xosé Ferreiro afirmou “a satisfacción polo traballo feito na Deputación durante estes anos” e aclarou que “o BNG está nas institucións para tentar transformar a sociedade e non para ocupar sillas nin pisar moquetas”. Ferreiro indicou que “os papeis quedaron nas mesas e os ordenadores acesos porque o BNG non ten nada que ocultar sobre a súa acción de goberno” e recalcou que “nós non formateamos nin pisoteamos os discos duros como fixo o PP despois do seu paso polo goberno provincial”. Ademais Ferreiro destacou a coherencia do BNG na Deputación de Lugo e dixo que “defenderemos o mesmo na oposición que defendemos no goberno”.
Bieito Lobeira, responsábel da área do organización do BNG, manifestou o “respaldo político da dirección á decisión do grupo provincial na Deputación de Lugo” e puxoos como “exemplo de coherencia e dignidade” ademais de indicar que “o BNG non participa en repartos de cartos e sillóns”. Lembrou que “o pacto asinado polo BNG e o PSOE ficou en papel mollado e por iso o BNG tomou esta decisión”.

________________________
Antonio Veiga, á dereita, o día da toma de posesión (Arquivo AVV)

"Sorpasso" popular

Manuel París.- Incrible, pero certo. Ao final o "sorpasso" foi de Mariano; e o tanto ao seu favor vai para Moragas, o seu xefe de gabinete e tamén de campaña, que negociou ben o debate a catro e as sondaxes previas. Non esquezamos que as enquisas inflúen no resultado e no electorado; en concreto, serviron para mobilizar aos seus votantes e insuflar medo aos indecisos. A estratexia de sempre. No caso de Galicia, os resultados foron unha vitoria persoal de Feijóo, aínda que atendendo á extrapolación de datos precise do apoio de Ciudadanos para gobernar. E a situación de Andalucía, xa non digamos: Susana Díaz terá que tragarse as súas palabras e os seus xestos, mentres Pedro Sánchez sae reforzado, a pesar de obter o peor resultado da historia do PSOE. A esquerda terá que reflexionar (e moito, ademais). De novo, esquecéronse de mobilizar aos seus insistindo na importancia de votar na elección do Senado, mentres os militantes e simpatizantes do PP acudiron en masa, outorgándolle unha nova maioría absoluta á forza conservadora na Cámara Alta.

Os vellos comunistas non lle perdoaron a Pablo Iglesias que falase en nome da "nova" socialdemocracia durante toda a campaña; tampouco que non baixase á rúa, obsesionado con facer campaña desde as televisións. De feito, o primeiro que fixeron a noite electoral en Atocha foi amosarlle a bandeira coa fouce e o martelo, xunto á tricolor republicana. A sorpresa -e certa incomodidade- foi patente nalgúns dirixentes de Podemos, non afeitos nos seus mitins a estes emblemas, que colisionan coa estética e a posta en escena dos seus actos, afastada da identificación na esquerda e baseada no concepto "transversalidade". Hai que lembrar agora o aviso de Cayo Lara a Garzón, tralo pacto con Podemos: “Alberto, vaime a custar votar nestas eleccións”. Esta coalición resultou unha auténtica decepción: nin multiplicou o número de votos -ao contrario, perdeu  no camiño máis dun millón- nin gañou un escano adicional aos que tiñan antes por separado. Un complexo encaixe de bolillos que terán que resolver; de entrada, xa encargaron un estudo demoscópico. Estanse a parecer máis aos representantes da “vella política” do que eles pensan.

Helena Villar escritora na súa terra

Redacción.-

A Asemblea de Socias/os da AELG aprobou por unanimidade outorgar a Letra E de 2016 a Helena Villar Janeiro. Entregaráselle en Rianxo o 25 de xuño, na que será a vixésimo segunda edición.

Escribir, tirar do fío para dispoñelo en urdas, para pasar a trama, para facer a tea: tecer. Tecer a vida cara adiante como as hedras da clepsidra poboan o tempo que flúe. Tecer a vida cara atrás como quen remonta o río e volve a onde só a palabra recupera os instantes. Recoller palabras de noso, tal abelorios, e nomear o mundo igual que se bordara as formas dos soños que fabula. Tiña que ser así porque Helena medrou entre fíos na xastrería familiar, primeiro ensino, primeiro ateneo, onde se recitaban os clásicos, se interpretaba bel canto e desfilaban historias e personaxes, segundo ela mesma refire. 

A Homenaxe O/A Escritor/a na súa Terra, impulsada pola Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG), chega en 2016 á súa XXII edición recaendo na figura de Helena Villar Janeiro, que será homenaxeada no Concello de Rianxo, a terra que ela elixiu para vivir os solpores da ría de Arousa.

Esta iniciativa anual conforma xa unha tradición na traxectoria da Asociación, e tense constituído ao longo de dúas décadas como unha celebración na que a terra de orixe ou adopción do homenaxeado/a cobra un protagonismo fundamental. É vontade da AELG honrar escritores/as  procurando o contacto directo co autor/a e a súa implicación persoal na xornada de homenaxe. Unha celebración múltiple e popular na que se vén recoñecendo a entidade literaria de insignes figuras das nosas letras, a través dunha serie de eventos como a entrega do galardón Letra E de escritor/a (unha peza escultórica de Caxigueiro), a plantación dunha árbore simbólica (un loureiro elixido pola propia autora) e a colocación dun monólito conmemorativo.

 

Programa

11.30h (Paseo Marítimo no Peirao de Sete Fogas)

Descubrimento do Monólito conmemorativo e plantación do loureiro (árbore simbólica da escritora). Interveñen:

Cesáreo Sánchez Iglesias, Presidente da AELGAdolfo Muíños Sánchez, Alcalde de RianxoHelena Villar Janeiro

 

Acto de entrega da "Letra E" (Escola da I República - Cuartel vello) Interveñen:

Adolfo Muíños Sánchez, Alcalde de RianxoMercedes Queixas Zas, Secretaria xeral da AELGCesáreo Sánchez Iglesias, Presidente da AELGMarica Campo: Laudatio

Entrega da peza escultórica do artista Caxigueiro

Intervención da homenaxeada: Resposta á laudatio por parte de Helena Villar Janeiro     

 

14.00h Xantar no Pazo de Rianxiño

Xantar de confraternidade. Aberto aos/ás socios/as da AELG, á veciñanza de Rianxo e demais persoas interesadas.

O prezo por persoa é de 30€, que se pagarán no propio restaurante nunha mesa que habilitaremos ao efecto. As prazas no restaurante son limitadas: agradecemos que fagas a túa reserva canto antes. De estardes interesados/as en asistir ao xantar confirmádenolo chamando até as 14.30 do venres 17 de xuño ao teléfono 981 133 233 ou enviando un correo electrónico a oficina@aelg.org.

 

Nota: O traxecto desde o Peirao de Sete Fogas  até o Pazo Rianxiño pódese facer a pé en 15 minutos 

 

23 de xuño de 2016

Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia

Redacción.-

A Mostra Internacional de Teatro (MIT) de Ribadavia presentou a programación da súa trixésima segunda edición, que se desenvolverá do 15 ao 24 de xullo coa participación de 20 compañías procedentes de Lituania, Francia, Arxentina, Chile e diferentes puntos de Galicia e do resto de España. Ademais de reforzar a súa dimensión internacional, este ano o encontro concederá un especial protagonismo ás olladas femininas a través dos traballos de actrices como a arxentina Laura Nevole, a madrileña Eva Rufo, a sevillana Carmen Gallardo ou as galegas Mabel Rivera, Belén Constenla e Patricia de Lorenzo.

O encontro volve contar co apoio, entre outras entidades, da Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic) da Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria. O seu director, Jacobo Sutil, participou xunto co alcalde de Ribadavia, Ignacio Gómez, e o director artístico da MIT, Roberto Pascual, na presentación que tivo lugar na Cidade da Cultura de Galicia, en Santiago de Compostela, e na que se detallaron os principais eixos desta carteleira.

A Xunta de Galicia mantén a súa achega de 60.000 euros a través dun convenio de colaboración asinado co Concello de Ribadavia, mediante o que se recoñece o carácter histórico da mostra, así como a súa capacidade para se adaptar tanto ás demandas do público como ás propostas escénicas do século XXI. Así o explicou o director da Agadic, quen subliñou así mesmo o labor da MIT no ámbito da produción, que se materializará na coprodución galego-portuguesa de ‘O conto de inverno’, de William Shakespeare, baixo a dirección de Marcos Barbosa e coa participación do Centro Dramático Galego. Este espectáculo, que ten prevista a súa estrea no mes de outubro en Aveiro, poderá verse en Ribadavia en 2017.

Resolución da convocatoria de subvencións
Jacobo Sutil enmarcou a colaboración coa Mostra Internacional de Teatro no programa de apoio da Agadic a eventos considerados estratéxicos para as industrias culturais, do que tamén forma parte a convocatoria anual de subvencións para festivais de artes escénicas e de música. Neste sentido, anunciou que hoxe tamén se fixo pública na web www.agadic.gal a resolución destas axudas, a través das que se adxudica un total de 170.000 euros a outras nove mostras: o Festival Internacional Outono de Teatro (FIOT) de Carballo, a Mostra Internacional de Teatro Cómico e Festivo de Cangas, o Festival Internacional de Teatro de Ourense (FITO), o Festival Internacional de Títeres Galicreques, o Festival de Títeres de Redondela, o Festiclown de Vilagarcía, o Corpo(a)terra de Ourense, o Festival de Teatro Galego do Carballiño e a Mostra de Teatro de Cariño.

A memoria, a violencia, a palabra e a arte son os principais eixos temáticos ou motivos recorrentes a partir dos que a organización da MIT deseñou a súa programación de 2016, na que un dos pratos fortes será a presentación en Galicia do traballo de Oskaras Koršunovas, director do Teatro Municipal de Vilna, en Lituania. Koršunovas dirixe a posta en escena de ‘A gaivota’, de Chejov, espectáculo xurdido a raíz dos laboratorios desenvolvidos tanto no seu espazo como no Colexio de Teatro da Bienal de Venecia.

Nesta oferta internacional, destaca tamén a mestura de cómic, vídeo e teatro da veterana formación chilena TeatroCinema, dirixida por Juan Carlos Zagal, que chegará a Galicia coa montaxe ‘Historia de amor’.

Aniversario de Matarile Teatro
Como en edicións anteriores, a escena galega continuará tendo unha importante presenza nesta carteleira, que este ano concede un especial protagonismo a Matarile Teatro con motivo do seu trixésimo aniversario. A compañía de Ana Vallés e Baltasar Patiño exhibirá en Ribadavia ‘El cuello de la jirafa’, ‘Teatro invisible’ e ‘Antes de la metralla’. Esta última proposta está pensada como un encontro escénico entre diferentes profesionais do panorama artístico estatal, que se concretará nun espectáculo aberto e en evolución para se adaptar aos espazos e festivais nos que se presente trala súa estrea en Ribadavia.

Cada 1 de xuño...

Moncho Paz.- Cada 1 de xuño sempre lembro o mesmo día, pero do ano 1976. Non sei cal é a razón, pero todos os primeiros días de xuño son soleados, non me estraña que o declarasen “mes do medio ambiente”. O 1 de xuño de 1976 saín de casa para dirixirme ao colexio e, como cada mañá, parei na tenda do meu pai a buscar o avituallamento de media mañá, que nesa ocasión era un paquete de galletas sandwich recheas de fresa, non caio agora na marca. 

O colexio era o único que tiñamos en Vilalba naquela época, que despois sería coñecido como o nº 1 e máis tarde rebautizado como o Mato Vizoso, en recoñecemento da figura do erudito local e fundador de El Eco de Villalba. Todos os anos, cada 1 de xuño, revivo aquela mañá luminosa que anunciaba o verán, pois achegábase o final de curso e as agardadas e case interminables vacacións, que remataban coas festas de San Ramón. Unha infantil sensación de felicidade elevada á X potencia, coma se dun cálculo matemático se tratara.

Choveu moito desde entón. Tanto que hoxe, corenta anos despois, parece un día apropiado para bucear no tempo e facer un 'revival' do que aconteceu naquel afastado 1976:

· Juan Carlos e Sofía visitaban Vilalba no mes de xullo e tamén caía na nosa vila o premio Gordo (número 49764) da Lotería de Nadal 
· Jimmy Carter gañaba as eleccións en Estados Unidos
· Tras realizar o seu primeiro voo, entraba en servizo o Concorde, avión supersónico
· Peter Piot analizaba nun laboratorio belga as primeiras mostras do virus Ébola, procedente de Zaire
· Morrían máis de 500 manifestantes nunha protesta en Soweto contra o Goberno do Apartheid
· Adolfo Suárez era nomeado presidente do Goberno español
· Alzamento militar en Arxentina contra María Estela Martínez de Perón, asumindo a presidencia Jorge Rafael Videla, por medio dunha xunta golpista
· Inauguración en Toronto da CN Tower, unha das máis altas do mundo
· Fundación de Apple Computer Company por Steve Jobs, Stephen Wozniak e Ronald Wayne
· A nave estadounidense Viking1 chegaba a Marte
· O terremoto de Tangshan en China deixaba 242.000 mortos; está considerado o segundo máis letal da historia
· Fidel Castro chegaba á presidencia en Cuba, tras 17 anos como primeiro ministro
· Descubrían en Kenia o cráneo dun Homo Erectus de máis de 1,5 millóns de anos de antigüidade
· Diego Armando Maradona debutaba en Primeira División con Argentinos Juniors, cuxo estadio leva hoxe o seu nome
· Nadia Comanecci lograba o seu primeiro 10 perfecto nos Xogos Olímpicos de Montreal
· As sex symbol do momento eran Farrah Fawcett, Faye Dunaway, Lynda Carter, Cheryl Tiegs e Christie Brinkley
· As películas máis vistas foron Rocky, Taxi Driver, Todos os Homes do Presidente, Alguén voou sobre o niño do cuco, A fuga de Logan, A Profecía, Carrie, Casanova e King Kong
· O gran Raymond Carver publicaba "Queres facer o favor de calar, por favor?"
· Still Crazy After All These Years, de Paul Simon, levou o Grammy ao mellor álbum
· Formábanse as bandas U2 e The Clash
· Escoitábanse os "hits” de ABBA, con Dancing Queen e Money, money, money; Dirty Deeds Don´t Dirty Cheap, de AC/DC; Desire, de Bob Dylan; Take the heat off me, de Boney M; Hotel California, de Eagles; Oxygène, de Jean-Michel Jarre; Somebody to Love, de Queen; e Blitzkrieg bop, de Ramones
· As series de TV con máis audiencia eran Os Anxos de Charlie, Baretta e MASH
· Nacían Tim Duncan e Kevin Garnett, famosos xogadores da NBA
· Deixábanos Agatha Christie
· Triunfaban os chicles Cheiw
· Adeus a Mao Zedong e á súa “Revolución Cultural”.


Iso é todo, amigos (“That's all folks”, Bugs Bunny dixit). Madrid, 1 de xuño de 2016.

P.D.- Tras publicar esta reflexión en Facebook, Sabela Núñez Singala mandoume a seguinte mensaxe: “Se cadra lembras especialmente o 1 de xuño porque supoñía tamén un cambio de horario na xornada escolar, clases só pola mañá e unhas tardes longas e libres para xogar. Sen pretendelo, leváchesme ata a miña infancia tamén. Grazas, Moncho”. Deches no cravo, Sabela; por fin sei cal é a razón. Grazas a ti. Bicos.

22 de xuño de 2016

XVI Ruta Chairega

Redacción.-

O domingo, día 19 de xuño de 2016 o Iescha organiza a XVI RUTA CHAIREGA que percorrerá nesta ocasión as terras de Begonte, Rábade e Outeiro de Rei pola Ruta das Insuas. Haberá servizo de guía contratado polo Iescha.

A ruta das Insuas de Rábade, Outeiro de Rei e Begonte comezariámola no Centro de Interpretación da Casa das Insuas; camiñariamos pola beira do Miño para introducírmonos nas Insuas; chegariamos a Cela, atravesariamos as Insuas, visitariamos a desembocadura do Támoga no Miño, e volveriamos a Rábade polo camiño agrícola e por pistas, chegando ao punto de inicio. Logo, poderemos ver a fonte da Pinguela, o Pazo de Mirapeixe, as casas grandes de Santa Mariña, o Pazo dos Gaioso, o cemiterio onde está o Manuel María soterrado, ata chegar á Carballeira de Santa Isabel. Case todo o percorrido é pola zona núcleo da Reserva da Biosfera Terras do Miño.
Ao finalizar a ruta, na propia Carballeira de Santa Isabel e sobre as tres da tarde, terá lugar a comida, nesta ocasión servida polo Catering Terra Chá, a base de entrantes variados, churrasco, sobremesa, cervexas, viño, gasosa…
A media tarde, efectuaremos a visita á CASA-MUSEO MANUEL MARÍA, en Outeiro de Rei. A cuota que haberá que pagar será de 25 € por adulto (menores acompañados, 5€) (inclúe a comida, autobús, guía…).

O traslado dos participantes farase en autobús dende Vilalba deica o inicio da ruta, saíndo das inmediacións da Pravia (Casa da Cultura) ás 9:30 horas e retornando á tardiña.

Os/as interesados/as poden apuntarse contactando con calquera membro da Xunta Directiva do IESCHA (directamente ou por teléfono), ou por correo electrónico (estudoschairegos@gmail.com), como moito.

17 de xuño de 2016